Dziękuje Ci bardzo, Medicusko, za próbę mediacji. Ale ja takiej potrzeby nie widzę. Nie jestem przeczulony na krytykę, gdyż z krytyką tego, co robię na portalu, się nie spotkałem. Natomiast spotykam się z zawistnym i często prymitywnym krytykanctwem. Ale to nie mój problem, to problem zacietrzewionych, zawistnych, małych i zakompleksionych osób. Nie jestem w stanie im pomóc, od tego są specjaliści z innych dziedzin. Ja mogę jedynie współczuć, że tak bardzo cierpią.
Słusznie zauważyłaś, że moje komentarze są zawsze merytoryczne, bardzo precyzyjne i zawsze uzasadnione. Jeżeli pozostanę na tym portalu, a przyznam szczerze, że mi się coraz bardziej odechciewa, a przyczyną tego są rożni manipulanci, dewianci, konfabulanci i inni -anci, to swojego postępowania nie zmienię. Nikogo na portalu nie obraziłem, nie zwyzywałem, nie ingerowałem w niczyje życie prywatne, zawodowe oraz w światopogląd, co preferują niektórzy użytkownicy. Nic nie owijam w papierki, interpretacja jest zaś indywidualną sprawą czytelników. A smutnych pań w Polsce jest wiele, również w Małopolsce. To przecież około miliona kobiet w różnym wieku. Jeżeli ktoś wśród nich się dostrzeże, jest to sygnałem, że należy coś przemyśleć. Za swoje uwagi i podpowiedzi otrzymywałem i do dzisiaj otrzymuję nieustanne podziękowania i wyrazy wdzięczności. Nawet od pani, która rzekomo nazwała mnie smutnym i zawziętym panem. Nie przytaczam tych wypowiedzi i ocen, gdyż szanuję prywatność korespondencji. Proszę mi wierzyć, że od niektórych użytkowników otrzymuję bardziej wyraziste i dosadne oceny dotyczące niektórych, szczególnie tych rezonujących osób. Prywatność jest dla mnie rzeczą świętą, więc tych ocen nie ujawnię.
Natomiast wielokrotnie prosiłem, wprost błagałem panią wrzos10, by dała mi wreszcie spokój, a ja za to się odwdzięczę w dwójnasób. I cóż z przeprosin, obietnic i zapewnień? Nic. No może kilka lub kilkanaście dni pozornego spokoju. Mam nadzieję, że może tym razem się uda.

Masz rację "lilly". Nie wiem, czy kiedyś sama w podobny sposób napisałam, lecz chyba wydaje mi się, że raczej nie. Ja szanuję indywidualizm wypowiedzi, szczególnie wtedy, kiedy jest on uzasadniony, to znaczy osadzony w pewnej "nad-rzeczywistości".
Krytyk oczywiście ma prawo się mylić, ale jeżeli bulwersowały mnie takie określenia jak "król reportażu", "papież krytyków" czy "księżna polskiej poezji" widocznie gdzieś - w podświadomości - zachowałam resztki zdrowego rozsądku.