Próbuję odzyskać coś, co zostało utracone 20 lat temu. Wiarę w to, że wspomnienia nie gasną nigdy.:)

Jeżeli jest to rzeczywiście debiut, to bardzo udany. Im szybciej pisze się wspomnienia, tym lepiej, gdyż z czasem wszystko ulata lub się po prostu już nie chce.

Wierz i spisuj. Jak ja to od kilku lat robię. Przy okazji odżywają wspomnienia, które były ukryte głęboko... a jednak się ujawniły :)

Witam. Zgadzam się z kwestią wspomnień. Im szybciej do nich sięgamy, tym lepiej. Zbyt długie oczekiwanie może prowadzić do ich zniekształcania i patrzenia z innej perspektywy, nadając im nowe znaczenie. Niepotrzebnie, jednak sama często miewam problem z dokładnym odtworzeniem własnych wspomnień.

Czasem jednak trzeba od nich uciec; zapomnieć; niekiedy "odpępnić się" od własnego domu, przeżyć, miłości, nawet... rodzicielstwa :)))

Wybieraj te, które wnoszą coś konstruktywnego :))) I dla Ciebie, i innych. Nawet, gdyby bolały jak miejsce po usuniętych zębach, że o amputacji nie wspomnę.

Serdecznie :))) I pisz tę swoją - dla siebie - "gawędę" :)
Antidotum? Odwijanie taśmy? Ucieczkę w Równoległe Światy? Remedium? Patrzenie do przodu?
I radzę: niczego nie żałuj, ponieważ u Pana Boga nie ma żadnych przypadków nawet w sytuacjach, które się pozornie zdają... beznadziejne :)