Ostatni toast

Ostatni toast za umarły świat 

Za ludzi, którzy nie rozumieją 

W bólu i w ostatnich łzach 

W cierpieniu, które zawładnęło życiem

Pisząc ostatni swój list 

List, który będzie jedynym świadkiem 

Słowa pełne smutku i cierpienia 

Słowa czarne jak czarne jest me życie

Do kielicha leje się wino czerwone 

Biały śnieg sypie się po krwistym niebie 

Uchylić jedynie łyk, by potem zasnąć 

Jedyny łyk, by ukoić duszę

Wypić za to, co już było 

Wypić za to, czego już nigdy nie będzie 

Nie żałując tych, którzy odeszli 

Żałując tych, którzy jeszcze żyją

Uwolnić swego ducha i stać się wolnym 

Zamknąć oczy na okrutny świat 

Zapłakać ostatni raz i pożegnać się 

Odejść wraz z gasnącym płomieniem

Uchylić kielich ze śmiercią 

Nie lękając się zamknąć oczy 

Zamknąć oczy i zasnąć wiecznym snem 

Stać się wolnym i zdjąć z siebie cierpienie

Płynąc przez Styks łodzią Charona 

Stawiając swą stopę w utopijnej krainie 

W pełnym zrozumieniu i przebaczeniu 

Pogodzony z okrutnym swym losem

Żałoba nad umarłym światem 

Łzy, które staną się kryształem 

Niebo zapłacze nad mym grobem 

Bo czymże jest me życie jak nie bycie samotnym?