Róża pustyni

W gorącym piasku pustyni

Róża pustynna kieruje swą delikatną twarz ku słońcu

Aby rozświetlić blask w swoich oczach

Chciałaby rozkwitać pieścić zapachem

Dotykiem aksamitnych płatków Mienić się pąsem kolorów

Tymczasem

Subtelnie rozplata w naszych duszach moc tajemnicy

Kryształowe piękno kwarcu

Syci oczy niespotykanym urokiem cudu natury

Kruchością zjawiska

I w swojej wyjątkowej skromności

Oddaje swą duszę we władanie gorącego tchu wiatru