Tekst jest lakoniczny i mało poetycki, niedojrzały, to jakiś wykrzyczany manifest z którego nie wiele wynika.
Autor sobie sam zaprzecza...

"...to jakiś wykrzyczany manifest?" Chyba tak. Nie czuję się poetą i nie zamierzam nim zostać. Na szczęście dla Poezji.
Pozdrawiam serdecznie.

może to i lepiej:)

Co to jest? Nic.

Trochę przypomina Świetlickiego

O ile dobrze pamiętam U. Eco w dopiskach na marginesie Imienia Róży lub Zapiskach na pudełku zapałek przytacza taki oto przykład: Francuski poeta piszę wiersz. Twierdzi, że stworzył go w porywach serca w ciągu jednego wieczoru. Po jego śmierci odnajduje się rękopis. I co się okazuje? To chyba najbardziej dopracowany wiersz w całej historii literatury francuskiej. Ludwig van Beethoven {jeżeli się nie mylę} twierdził, że sztuka to 90% pracy, a 10% talentu. Jednak bez tych 10% nic się nie zdziała. Zgadzam się z tym w 100%.
Ten niby-wiersz to taki mój mały test. Napisałem go w ciągu jednego wieczoru, „w porywach serca”. Oto rezultat.
Na koniec dodam tylko, że z poezją miałem ostatni raz kontakt w szkole średniej. Kocham literaturę, poezje szanuję, więc ten test może nie jest nic wart?
Nic oznacza nieodwzajemnioną miłość. Czy taka miłość coś znaczy? Moim zdaniem to tylko wspomnienie – nic.
Ja WIERZĘ W MIŁOŚĆ!!!

A sam wiersz? To chyba też NIC!

Stary! Pisz! PISZ i P I S Z.

Tyle otrzymujemy - ile dajemy.
Dlaczego tylko tyle?
Bo w empirii nie ma pustki?

Ergo: miłość istnieje,
co było do udowodnienia.