Jesteś tą samą Betlejemską Gwiazdą,

Która co roku błyszczy na mym niebie.

Chcę Cię przytulać, dotykać rękami

I tak po ludzku zatrzymać dla siebie.

Idziemy razem, Betlejem już widać!

Ty się uśmiechasz, jesteś poruszony.

Nie chcesz dziś wchodzić do tamtej oberży,

Ale posłuchasz, jak znów biją dzwony.

Tłum ludzi w mieście na ten widok milknie,

Gdy Twoja jasność nagle ich zaskoczy.

Szopa już blisko, taka mała, licha…

Znowu tam pójdziesz dobrem przenikniony.

Muszę Cię spytać: - Będziesz Mistrzu z nami?

Czy za chwil kilka wrócisz tam - do siebie?

Powiesz wzruszony: - Idę z aniołami!

Lecz jeśli zechcesz, mogę zabrać ciebie?!

Uśmiech z Twej twarzy jeszcze nie odpłynie,

A już zobaczę mój dom i bliskich.

Wigilia przecież, siedzimy przy stole,

Betlejem moje odwiedzić znów przyszli.