Sonet żniwny 

Na próżno szukam wśród złocistych kłosów 

Modrych bławatków, maków zawstydzonych! 

Na próżno szukam pokosów skoszonych! 

Na próżno łowię uchem kos odgłosów! 

Na próżno oczy moje wypatrują 

Opasłych snopów, półkop przysadzistych, 

Które zgubiwszy wilgoć rós perlistych, 

Tylko w pamięci mojej zamieszkują! 

Rozjechały kombajny obraz sielski! 

Warkot silników kos zastąpił dźwięki! 

Źdźbła zbóż, pobielałe jak włos anielski 

Kończą w maszynie swego żywota! 

Bez dotyku chłopskiej, spoconej ręki, 

Praca ta sama, lecz inna ochota!