"Wstań wcześnie rano,
z uśmiechem..." [wiadomo, że na ustach!]
[...]
dnia powszedniego..." [dzień codzienny, to masło maślane].

Z przyjaźnią :)))

Z poprawkami Befany dużo lepiej.

Odwagi i uśmiechu nasza bohaterka (vide nagłówek) Magda (patrz dedykacja) uczy się od swego walecznego roześmianego Ojca. Tzw. dobrego wujaszka świetlana rada

Idź w świat
Oddychaj nowym dniem
(...)
Gdy wiatr chłodu zawieje
Nic nie mów

dla wszystkich nas jest nie-do-wy-ko-na-nia, ponieważ nasi Ojcowie/dobrzy wujaszkowie od Pradzieja wciąż na nowo i w każdym pokoleniu nakładają nam swój własny krzyż/garb na naszą dalszą drogę. Tę pałeczkę w kolejnych sztafetach beztrosko sobie fajno przekazujemy, w tej schizofrenii "nie widząc", że oddychać nowym dniem da się tylko wtedy, gdy nie wleczesz za sobą stęchłego zaprzeszłego ogona.

Nie nauczysz Magdy optymizmu, jeśli zwalisz na nią swój własny garb