Poddawanie się swemu ego

jest tańcem wiatru na estradzie pustyni

gdy oddychając pełną piersią

nadajemy kolejność przeprawy

poszczególnym piasku ziarenkom

przez błyskawiczny tunel klepsydry

ze ślepym szaleństwem chwili

nie czuj się obrażony

moją insynuacją

kiedy w tej skórze kameleona

możesz dobrać kreację czasu

do swoich tęczy świata

obróćmy wszechświat

o sto osiemdziesiąt stopni

i wreszcie czując

ramiona losu jak własne

skierujmy rzeczywistość

do soczewki

na swoją stronę księgi

niech się oswoi

i rozpali ogniem gorącym

czerwonym

jak krew

żądza

skupionym wokół myśli

myśli puszczonej na wiatr

jak ptasie pióro

które gdzieś zapisane ma swój los...