Słowa spłoną bezpamiętnie w emocjach  

zalanych zewsząd lepką śliną i krwią.  

Nie ważne, czego chcesz ty, czego chcę ja -  

materia znaczeń zamieni się w mdły proch.  

Chwila zrówna się bezsprzecznie z wiecznością,  

utożsami się ogniem wieczność z chwilą.  

Idee rozmyją, chaos zaostrzą -  

czy będzie przyszłość, co przeszłością było.  

Cisza w mig nasiąknie eksplozją dźwięku,  

czas skropli się po ustach ostrych w przestrzeń.  

Ogarniesz istnienie przebrzmiałe w lęku -  

Nie obejmiesz oddechu, co trwa jeszcze.

Treść rozpadnie się w rękach na atomy  

i spojrzenie zgubi w wielości świateł.  

Sens rozstrzeli się w tle na pojęć strony -  

Nie szukaj go sercem wśród myśli zatem.

2008.12.10