miałem sen o ciszy i setkach pytań

tych bez odpowiedzi co dręczą jawę

znów podciągnęły się do okien cienie

po gałęziach ciemnych szeleszcząc liśćmi

zapach bzu soczysty przecisnął się przez

uchylone okno i opadł gęsto

ciągnąc za synapsy natrętnie błogo

wyrwał mi spod oczu sen z korzeniami

cisza trysnęła mgłą poprzez źrenice

rozsypała pytań szept nagi dźwięczny

nos wypełniła woń po ostrza myśli

aż zalśniły majem spływając z czoła

noc mi podpowiada że szkoda serca

by ciąć na kawałki czerń pustych spojrzeń

i pozaszywać bzem co myśli spruły

sen zabliźni usta nadzieją pachnąc

2015.05.13/06.04