pachnie jesienią

Chciałoby się poszurać nożynami w rytmie tanga na jakimś staroświeckim dansingu :-)))

Serdecznie x 3 :-)))

Nie wiem, ale w moich stronach słowo "winogron" nie brzmi literacką polszczyzną.
Bo jak nam wtłukiwano w szkołach, to albo "winne grono", albo "winograd"?

:)))

Masz rację Befano, to chyba raczej regionalizm. Ale w oryginale poprawie na winorośl:) Dziękuje za poczytanie i cenna uwagę :) Pozdrawiam serdecznie:) :)

Robisz się niebezpieczna, bo niedługo w "tej dziedzinie"(rymy) nie będzie Ci równych. Choć i limeryki Twoje "spijam dużymi łykami"

bez porównań, ale przypominają mi się zaraz wiersze Gałczyńskiego :) no i `winogron` akceptuję jedynie i właśnie (chociaż mnie szalenie drażni) jako regionalizm, czy slang :) tak, że dobrze, że to się w końcu przeistoczy na winorośl :) ale `winogron` bym akceptował, gdyby cały wiersz był bardziej `swojski` niż `literacki` :) co nie znaczy, że taki, jaki jest, nie jest jedyny w sobie :)

Zapomniałam o ocenach :)))

W sumie "winogron" może być regionalizmem, który nadaje wierszowi kolorytu.

To tango ;-))) [szur-szur-szur: przypominają mi się wakacje w Rabce, kiedy nikt -ciolatki nie chciał zaprosić do tanu :] jeszcze teraz popiskuje mi skrzypeczkami oraz łzawym akordeonem pod sierpniowym, rozgwieżdżonym niebem :-)))

Wiersz piękny, mimo że zapowiada nieuchronną jesień.
Zaintrygowała mnie dyskusja wokół "winogronu", a właściwie zamieszała mi w głowie. Dlatego sięgnąłem po nieoceniony "Słownik języka polskiego" i wszystko stało się jasne. Winogrono to owoc winorośli, jest rodzaju nijakiego i zwykle występuje w liczbie mnogiej, czyli jako winogrona. Natomiast winorośl to roślina (krzew), na którym rosną wyżej wymienione owoce.

Piękny!

Dlatego lubię wino,i tylko wino z alkoholi, bo nawet gdy paskudna jesień a później zima to smak lata jest w każdym łyku :)

Pięknie, i już nostalgicznie za mijającym latem. Zbliża się jesień, na szczęście wpierw złota, pyszniąca się dojrzewającymi owocami ziemi :)

PS. Też zwróciłem uwagę na "winogron". Dokształciłem się, czytając komentarze.

Nonkonformistko miła, chociaż wolałabym się zwracać po imieniu, pięknie dziękuje za przemiły komentarz:) zapewniam, że jestem jedną z wielu:) Pozdrawiam serdecznie:)
Askawinie, Janku, Hardy, piórko, dziękuje za poczytanie i komentarze:) Pozdrawiam serdecznie:)

Ja tam się nie znam na poprawności, ale albo winogron uznać za błąd i aresztować atram*, albo dać poezji trochę swobody, niech sobie pofruwa.
Nostalgicznie, ślicznie:)

Dziękuję ps za przystanięcie:) Nie bardzo wierzę w słowa o nieznajomości poprawności, czytając wiersze. Ale żeby aż mnie aresztować? Pozdrawiam:)

Śliczny wiersz, który klimatem, przypomina mi cudną balladę "Lato z ptakami odchodzi".

Czytam, i widzę nasz stary sad. Jak otula go niska mgła, a jabłonie płyną jak okręty. Czasem zatrzymuję je w obiektywie... :)

Już odleciały w dal bociany,
Szron bieli dachy chatek.
Śnij pejzaż sercem ukochany -
Niech we śnie płynie niczym statek.

Author	atram
Genre	poetry
Form	poem / poetic tale
Date added	2015-08-16
Linguistic correctness
Text quality
Views	2765