wciąż młody bo od teraz

mierzy odległość między ustami

niepraktyczne szczęście

niedziele bez poniedziałków

żuka co ulepił kilka ziemskich globów

wiosnę zawsze w sercach starców

miłości której tylko trochę

przez podwórko ścieżką do domu

gdzie obrazy mają smutne oczy

zakochanie jak naręcza tulipanów

uśmiech jak Arka Noego

co zmieści każdą troskę

od ciągle do kiedyś jak ptak

co miarą słońca tłumaczy

każdy poranek