Podobnie myślę oraz analogicznie przeżywam :)

Serdecznie :)))

Rzeczywiście, tempo i problemy życia dają się we znaki, ale upijanie się na umór niczego nie rozwiąże.

Wiersz pisany nie w mrokach okupacyjnego terroru, nie za komuny - i nie w pandemii!! -
a

z beznadziei w beznadzieję

dzisiejszej wolnej Niepodległej (??!)

/patrz data publikacji/

Jak to jest, że Polacy wcale nie cenią ni cudu pokoju, ni łaski dobrego życia bez knuta nad głową, ni otwartych na cały świat granic, ani tego, że w sklepach półki pękają od natłoku wszelkiej maści towarów i dóbr??

Nic, tylko od rana do nocy to marudzenie, biadolenie, jojczenie - i jedyny ratunek to w trupa fioletowego zalać się, w zielonego!

Czego nam brak, byśmy w końcu docenili to, co mamy?!

A co takiego niby namy??

Mamy... wszystko??

Czyli co?

To, co jest!

(vide tytuł)