zwierzam się tylko kartkom 

tańcząc piórem po ich nienagannej bieli 

uchodzę z dymem gdy karminowo-czerwony ogień pali moją duszę nasiąkniętą grzechami 

zwierzam się tylko kartkom 

bo ich milcząca śnieżno-biała faktura 

jest gotowa przyjąć ciężar moich zbrukanych czynów 

przelewam myśli niczym brzęczące monety na rachunek sumienia formatu A4 

rytuał odchwaszczenia zatraconej duszy 

powierzam krystalicznie czystym kartkom które sprawiają że czarno na białym widzę co jest dobre a co złe