Każdy coś takiego ma

(w sobie czy ze sobą)

co jest z człowiekiem

jak jego własny cień.

I lepiej już z tym

(czego nie można obejść

czego się nie da

zostawić - co wcale

nie musi być takie złe)

jak gdyby nigdy nic

(a kto wie czy nie

strugając wariata) żyć.

Życie - jeśli to nie jest

za dużo powiedziane

(nie mylić z za dużym

poświęceniem)

ale tak czy inaczej

za duże oczekiwania.

Kiedy  wystarczy

nie oglądać się

na nikogo innego

bo nikt nie jest inny

(a co dopiero

żeby ktoś był gorszy

chociaż niektórzy są

niewytłumaczalnie

a kto wie czy też nie

niemiłosiernie lepsi).

I choćby na kraniec ziemi

trzeba z tym chodzić

bo uciekając przed tym

tym bardziej to

idzie za człowiekiem

(jakżeby inaczej

jeśli nie krok w krok)

jak zły czy dobry duch.

PS

Psy i wilki nie mają takich przeżyć

bo nie mają tego czym nie żyją.

Dlaczego więc  tym to (dobrym

albo złym duchem ) co każdy ma

(a do czego nie ma się co przyznawać)

jest psia albo wilcza natura w nas.

2008 r.