Ob­ciążyło mnie życie  

Od nóg po sa­me uszy  

A może sam tak się  

Zgniotłem z tros­ki  

I ułom­ności mej duszy 

Osłabłem z ciężaru te­go  

Powłóczę no­gami za sobą 

Mar­twi mnie zbyt wiele  

Zbyt­nia tros­ka  

Jak ołów uwiera  

Lek­kości mi trze­ba  

Tą- która śmierć przy­nosi  

A może jej jeszcze doz­nam  

W tym życiu jak pudło z tek­tu­ry  

Bez szer­szych widoków