Nareszcie słowo wyklęty wróciło do swojego pierwszego znaczenia. Jak zwykle ciekawy obrazek moralistyczno-obyczajowy!

Widzę, że istnieje obawa przed komentowaniem. Nie dziwię się, gdyż polityczna rzeczywistość to uzasadnia. Śpieszę więc z informacją, że jako kilkuletni chłopiec obserwowałem obawę rodziny i sąsiadów, czy przypadkiem tej nocy nie zjawi się tzw. banda K. i nie ograbi lub też nie spali zabudowań. Pamiętam też, jak w roku 1952 mieszkańcy mojej wioski, a szczególnie ci mieszkający poza wioską pod lasem jak moja rodzina, odetchnęli, gdy na jednym z dzisiejszych wyklętych wykonany został wyrok śmierci, a drugi, brat tamtego, zginął podczas napadu na posterunek milicji. Przypominam, był to rok 1952, a więc miałem wtedy 6 lat i co nieco pozostało w mojej pamięci.
Proszę się więc nie dziwić, że tak właśnie oceniam dzisiejszych "bohaterów".

Odnoszę wrażenie, że właśnie tacy "bohaterzy" niektórym się marzą. Limeryk oczywiście świetny. Pozdrawiam.

No tak - oczywiście musiałem zapomnieć o ocenach. ;)

"Wyklętych powstań, ludu Ziemi..."