Paryż nie zachwycił

szukałam jakiejś iskry ale

wyretuszowany świat w między balkonowych sprawach

w pelargoniach przy stolikach w czerwono-białej kratce z wonią moczu

wokół kościoła na górze ludzkość zawieszona na sznurku

nie pozwoliła się uwolnić od robienia tego samego

świat śmierdzi tam od tysięcy lat

wejście do sklepiku ze słodyczami przekroczyłam jak bramę do luksusu

wąchanie zapachów skomponowanych na orkiestrę symfoniczną

szybko przybrało postać opery mydlanej

towarzystwo wycieczkowe udawało zadowolenie

dreptaniem w miejscu

chustki rozwiane na cztery strony świata

nie miały nic do powiedzenia

dom Picassa niemrawy rejs po Sekwanie

wśród chińskich towarzyszy bulgocących słowami

jak wrzątkiem wylewnym na stary świat

zdjęcie za pięć euro na pamiątkę i wybaczenie nastroju

udawanych fascynacji

szkoda Paryża zapadł się pod ciężarem

prowincjonalnego patrzę i co z tego