Dzień po dniu się budzi z letargu,

z bezbożnych snów, tuż nad ranem

ulica Targowa, tu kupisz bez targów

sumienie świeżutko uprane.

Tu się chleje, tu się wali w pysk bez przebacz,

tu się pleni chamstwo, draństwo i głupota,

tu od ust nikt nie odejmie sobie chleba,

tu nie czeka się już nawet na Godota.

Na Targowej życie kwitnie ostem, perzem,

nikt nikogo nie częstuje dobrym słowem.

Tu się klepie starą biedę i pacierze

i nie czyta nikt Norwida na Targowej.

W beznadziejnych dniach tkwi beznadziejna tłuszcza

podpierając odrapane kamienice;

straszny świat, nikt tutaj nawet nie przypuszcza,

że za rogiem całkiem inne są ulice.