„Przebudzenie”

W śnie unosisz się nad światem,

gdzie występek, zbrodnia, kara.

Obnażony brakiem wiary

jak zgnilizna, śmierć, bezwiara.

Wiatr Cię niesie znad Paryża,

Wiatrem płynie Twoja dusza.

Umrzesz lub dziś się narodzisz

w blasku słońca lub w katuszach.

Wyszarpujesz gwałty, troski,

grzechy, zło i przewinienia.

Nie odchodzisz. Dziś się rodzisz

z cienia swego zagubienia.

Dobroć własną lub pisaną,

przyjmij w sercu jak opłatek.

Wyrzuć chciwość, nie bądź płachtą

stronic tych niezapisanych.

Naszkicujesz światłem nieba,

nieporadnie hieroglifem,

najjaśniejsze czyste serce

z organów zachwytem.

Pióra lecą, niebo płacze,

w kawiarenkach gwarno, tłocznie.

Nie zobaczą ich dziś gapie,

zanim dusza w łożu spocznie.

Przypisali to omamom

widząc szwadrony aniołów.

Anioł zemsty, zbawiciel Anioł

odeszli w kłęby obłoków.

Czy noc to, czy to dzień,

toczy się batalia.

Maszkarony żyją

I Anielska gwardia

Zbawiają, ratują

tudzież wyżrą chytrze.

Maszkaron i Archanioł

ziemski stworzył czyściec.

Zabierz z sobą wszystko deszczu.

Zabierz mordy,grzechy,łzy.

Dziś potrzeba mojej duszy,

innych nocy, innych dni.

15.05.2011

p.s.  tekst konkursowy, pisany szybko na czas.