Bez urazy! Nie rozumiem haiku, czytam, bo czytam, ale sam nie piszę.

No to po co komentujesz, jeżeli ani nie czytasz, ani nie rozumiesz? ;)

Mozolnie, przez płotki po Internecie dogoniłem program "silicone haiku". Układa na zamówienie okolicznościowe teksty, trzeba mu tylko dać paszę. Sporo miałem zabawy, bo zaciszu pozwoliłem sobie podsuwać niecenzuralne słowa. Nie po polsku, musiałem w tę i we w tę tłumaczyć oraz dopasować 5/7/5 sylaby. Poniżej, co przeszło przez moje sitko.

Przyszły szarugi
Chodniki i ulice
Lepkie od błota

Tłumy na wiosnę
Ludzie wchodzą wychodzą
Jeden za drugim

Stratowany śnieg
Na zabłoconej ścieżce
Pijak zgubił klucz

Skwar w tramwaju
Zamknięte wszystkie okna
Kontroler czyha

Nie wiem, czy to haiku, podobnie jak i swojego pisania też nie nazywałabym "haiku", ale miniaturki wcale udane :)

:)))

Dynia motywem przewodnim utworu,skad ten pomysł befano?Dynia od zawsze kojarzy mi się jak pusta głowa podswietlana świeczkami.Swoja droga psychologicznie genialne.

Bardzo kobieca pastelowa finezja słowa, które się złotem mieni. Przypomina japońskie malowanie na jedwabiach.

Myślę jednak raczej, że akurat tutaj ten jeż i dynia się NIE ZNOSZĄ. Wejście w czas przyszły w zapisie "dynia i jeż się nie zniosą" niweczy widoczny we wszystkich tych wierszykach piękny efekt zawieszenia i w nim trwania

Pani Emilio,

to nie są "wierszyki", ale haikupodobne utworki ;-)

Dynia i jeż znieść się nie mogą :p Ona pękata nie zmieści się bowiem na jego ryjku jak to czerwone jabłko, które ów zwierzak zaniesie następnie do swojej norki.

:-)

Dzięki autorce i wszystkim komentatorom za kilka chwil wybornej, literackiej zabawy, doskonałej na jesienne wieczory i słoty.