Noworodek

Jestem jak ta kropla wody:

taki na zewnątrz, jaki sam w sobie.

Nie wiem, że mam serce, kości,

nie czuję swych ścięgien ni głowy.

Jestem całością;

przeświecam przez siebie

i odbijam lśnienia.

Krawędzią włosa cienkości

odcinam się od zewnętrzności.

Czymżeż jestem? Mórz wodą?

Lustrem? Gdy wzroku nie mam

- ciemnością?

Gdy nic nie słyszę,

wiecznej głuchoty ciszą?

To ja świat swój ograniczam?

Ten zasypia, gdy my śpimy,

i się budzi - gdy budzimy?

Znika za plecami naszymi,

wciąż pojawia... dopokąd patrzymy?

nocą 28/29 lutego 2012