Joanna

Ciekawa każdej rośliny

zrywała dziko rosnące trawy,

układała w bukiet,

by piękno mieć przy sobie.

Tajemnica i ona,

przenikały się w sobie szukaniem,

widocznej z dali na zboczu gór,

gdy nie było mgły lub deszczu,

drogi.

Wąskiej, coraz węższej.

Gdyby tam rosły kwiaty,

pobiegłaby, ale na tej drodze

piękno jest ukryte.

Oczy nie widzą, by nie uległy

zbyt szybko

temu, co o wiele cenniejsze,

kryje w sobie droga.