"Bądź wola Twoja...", "i nie wódź nas na pokuszenie..." Kogo w jednej i tej samej bardzo archaicznej modlitwie prosimy na kolanach, żeby nas nie wodził... po manowcach??

Wyjątkowo banalny i naiwny tekst, ale nie chodzi mi tutaj o wyznanie wiary i miłości Boga. O wierze i Bogu też można pisać pięknie i poetycko.
Tylko pierwsza strofa ma stały rytm, czyli po osiem wersów ze średniówką 4/4. Pozostałe to pełna dowolność i to zarówno pod względem liczby zgłosek, jak i usytuowania średniówek. Nie rozumiem, dlaczego słowa: "proszę" oraz "modlitwa" zostały wzięte w cudzysłowy. Rozumiem, że przez szacunek dla Boga słowa: "Pan, Twoje, Mu" zostały napisane wielkimi literami. Ale nie rozumiem, dlaczego słowa: "Niebo, Świat, Ziemia" też napisano wielkimi literami. Przecież to nie są nazwy własne, a ponadto słowo "Ziemia" nie jest tutaj użyte jako nazwa planety. Tam bowiem wynika z kontekstu.
I jeszcze jedna refleksja. Samo pisanie o Bogu nie wystarczy, by była to piękna, wartościowa i poprawnie zapisana poezja.

Chciałem napisać "Tak", a wyszło "Tam". Przepraszam za tę literówkę.

Oto jest pytanie - czy Ten Sam, może nas jednocześnie skłaniać ku Sobie, a zarazem - wodzić na pokuszenie?

Przecież jest to bardzo "mądrościowe"!

Serdecznie :)))

Modlitwa ma moc sprawczą tylko wtedy, gdy prosisz o dobro dla wszelkiego stworzenia.

Ponieważ ludzie /per saldo/ o to nigdy nie proszą, mamy to, co za oknami: wszędzie szaro, buro i ponuro

Głęboki humanistyczny przekaz, piękny przykład nowoczesnej liryki religijnej, zrozumiałej nawet dla małego dziecka

Słowo "modlitwa" oznacza rozmowa

(patrz stosowny fragment)

Rozmowa /tutaj z Mistrzem/ - jeśli ma ciebie czegoś nauczyć - musi polegać głównie na twoim W S Ł U C H A N I U