zagajenie:

                   Jeśli o kimś to czy nie o wszystkich

                   a jeśli o sobie to czy nie o każdym –

                   z tym że któż to wie czy na pewno

                   (jeśli w ogóle jest coś pewnego –

                   przynajmniej i jak najbardziej w ten

                   czas który cóż ci więcej może dać)

                   na tym etapie nęć zaklęć i zakręceń.

Wszystko z nami w porządku

tylko ciało nas krępuje

(więzi zatrzymuje otumania)

nawet jeżeli każdy ma udeptaną

własną ścieżkę ścieżynkę.

Co w końcu każdego doprowadzi

(jak to różnorodność

jakie to bogactwo) do wspólnej

(jeżeli nie bardziej do jednej)

drogi żeby pozabijać się wzajem.

Czyjegoś życia i tak nikt (ot tak)

nie przeżyje za nikogo

ale każdy przeżywa za każdego

(bardziej niż za siebie).

Droga ta czy inna – wszystkie

prowadzą do Rzymu –

dłużej krócej łatwiej trudniej.

Ale to co dla jednych jest

(czym by nie było) błahostką

dla drugich to już koniec świata.