Światłocień na rozstajnych drogach jest taki, że dokądkolwiek byś dalej nie poszedł, zawsze będzie to droga kosztem ocenzurowania naszych potrzeb, choćbyś nie wiem ile tych starych gazet - zawsze starych (nie ma gazet nowych! już w dniu wydania wszystkie są STARE) - choćbyś nie wiem ile tego siana nie przeczytał. Dlatego nawet najtroskliwsza noc nie gasi światła, że w sensie czysto geograficznym także i ona jest złudna i czasoprzestrzenna :)

Wybitnie śliczne :-)))

Serdecznie :)))

Bohater liryczny w tej twórczości nie odpowiada nawet za kształt własnego /osobistego/ losu - jest skrajnie pasywny, jak obiektyw aparatu ogranicza się do /klatka po klatce/ beznamiętnej rejestracji bieżących, z wiatrem niesionych ulotnych wrażeń,

i na tym koniec.

Filozoficznie to perspektywa starego brodatego Sokratesa (zmarł w 399 r. przed Chrystusem), który jedno wie: że nic nie wie

Perspektywa dróg rozstajnych - to nie tylko czas pożegnań i zamykania za sobą kolejnego rozdziału, to także perspektywa nowych - być może nawet ciekawszych - spotkań i nowych otwartych dróg.