Stajesz przede mną, mówisz:

oddaj mi swoje ręce, ramiona, włosy.

Twój uśmiech będzie należał

odtąd tylko do mnie.

Trochę jak złodziej-

okradasz mnie ze mnie.

Zawijam się w srebrną kokardę,

zamykam w pudełku i składam

moje oczy marzące,

moje uda gorące.

Przez chwilę boję się,

że został po mnie tylko zapach.

Wdychasz powietrze, mówisz:

wręczam ci swoje ramiona mocne

i marzenia nocne.

Okradliśmy się dziś z siebie-

ten złodziejski aromat

rozpoznałabym na końcu świata.

Czeka się na niego od pierwszego wrzasku,

gdy wita się świat.

On zamyka oczy i otwiera dłonie.

Aż cały świat odwraca wzrok i pyta

Skąd wzięło się to powietrze.

A ty niesiesz mnie w przestrzeń.