Pisteria

Pisteria to może być karczma, w której chronią się banici, a może być też histeryczny sprzeciw wobec wszelkich figur retorycznych mogących uderzać w świętość przekonań. Niekoniecznie religijnych, a przekonań generalnie. Godzącą w nie retorykę zwie się mową nienawiści. Dlatego pisterią w tym ujęciu, zajmę się najpierw. Zaś urzędującym w karczmie Pisteria,  sceptykiem, innym razem.

O co chodzi z tą mową nienawiści, która wywołuje pisterię?  Posługując się prostą logiką, da się zrozumieć histerię członków kościoła w przypadku pogwałcenia ich świętości, np. profanacji krzyża, czy hostii. Ona wynika z szoku. Człowiek w szoku histeryzuje. To proste. Ale dlaczego pisterycy przeżywają szok na skutek figur retorycznych uderzających w ich przekonania, które relikwiami nie są, to już nieco bardziej skomplikowane. Z prostej logiki wynika, że pisterycy przeszli na nowe wyznanie. Ale boję się napisać, co oni wyznają, bo znowu moje konto zostałoby zablokowane. A tak, będę się ślizgał, jak po kaczym gównie, zachowując równowagę oczywiście. Inaczej pisterii wytłumaczyć się nie da. Nowe się pojawiło Bóstwo, ze wszech miar ułomne i tragiczne, jak tragiczna jest ojczyzna nasza, od stuleci pogrążona w walce. Bóstwo, które wysysa rozum bez umiaru i gasi światło.