I. Kobiecość lwowska

Zapach rezedy

taki miękki czuły batystowy

przechowywany w odświętnych dessusach

W gabinecie doktora od aniołków

tłumi nerwową woń chloroformu -

- - - - -- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

przywraca regularność

II. Podkamień, 12.-16.III.1944

Najpierw wstążką dym

później wszystko przewiane iskrami

jak siatka ognia w skołtunionych włosach

Śmiercią dyszy bo zalane krwią -

wyprute żyły z flakami -

- -- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Na pogorzelisku

wytrzeszczone oczy podbiałów

III. Tego się nie dało uniknąć

szczeka czarny kundel Hekate

gdy chłodny suchy wiatr

rozwiewa siwe kosmyki

Pana Cogito

w trzęsącej ręce

dukat cesarsko-królewski

ze Lwowa

Charon zażądał obola

IV. Po burzy. Początek

Kolorem bazaltu obsydianu połyskiem

błyszczy zaświecie Pana Cogito

W nim akurat nic się nie dzieje

co bezwarunkowo dziać się powinno

Tu srebrem Światło korytarz punktuje

i deszczem śpiewają jednostajne cisze

Migocą horyzontem pasiaste witraże

czerwień w nich niebieska którą był podmienił

fiołkowy ametyst

na banię choinkową

otwieraną jak kłódkę

Bożym palcem

V. Hermes bez psa pod spaloną gwiazdą

rozmaite postaci przybiera

Ta ze snu

jest kalekim starcem

który mnie chwycił  w ramiona

by jak złoty trzmiel

spenetrować wnętrze róży

ale sflaczał przy pierwszym podejściu

Została podarta szmizjerka

-  - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - - - - - - -

i wiersz zapisany na jawie