Gdy wakacji czas nadchodzi,

marzę a wraz ze mną

pewnie wszyscy duchem młodzi

widzą w tym przyjemność...

O odległych i nieznanych

miejscach gdzieś na mapie;

tam polecę, tu pojadę,

Na pewno potrafię!

Taką mam nadzieję złudną

od przynajmniej pięciu lat,

że nie będzie znowu nudno,

że wakacje zmienią świat.

Pierwszy tydzień wakacyjny

poświęcam sprzątaniu:

papierzyska w trybie pilnym -

utylizowaniu.

Gdy czyściutko mam na półkach

i w segregatorach,

to na zdjęcia i na książki

przychodzi znów pora.

Jeszcze mam nadzieję złudną

przejść, przejechać ziemi szmat,

że nie będzie znowu nudno,

że wakacje zmienią świat.

Tydzień drugi, trzeci, czwarty

wypełnia czytanie

książek, które w październiku

stanęły już w planie.

Na pisanie też potrzeba

kilka godzin co dnia,

więc wakacje uciekają,

pędzą, co koń pogna.

Przy tym mam nadzieję złudną

że przegonię kilka dat,

że nie będzie znowu nudno,

że wakacje zmienią świat.

Kiedy widzę finał zmagań,

kończą się wakacje.

Mimo moich tęsknych błagań,

ważniejsze są racje.

Świat nie zmieni się pod wpływem

chcenia lub niechcenia,

Trzeba wreszcie ruszyć w drogę

i spełnić marzenia.

Choć nadzieja bywa złudną

do sędziwych człeka lat,

choć w wakacje bywa nudno,

wart jest marzeń ten nasz świat.