Zapamiętałem Szymborskiej - noblistce, że zaproszona nie wsiadła w Sztokholmie do karety z parą królewską. Ale ją rozumiem. Czułaby się nieprzyjemnie i głupio, kiedy by ją obwożono uliczkami wśród gapiów. Też nie wsiadłbym do karety, no chyba, że powoziłby sam Jarosław Kaczyński. W końcu jestem tylko diabłem. Jednak oczami wyobraźni widzę dziś wyraźnie dobrozmianowych Herosów naszych i Heroski, zasiadających w karetach. Ze szczerego złota, lecz odsłoniętych, tak, by gawiedź mogła ich podziwiać. Ta buńczuczność, zuchwałość jest godna nie tylko karoc, ale i rydwanów. I tak widzę jak rydwanymi, całymi ze złota, pędzą Jaki, Jaka, Jakie. Strzelają z biczy, aż sypią się iskry z cudzych zadów. Cezar, zaś siedzi w swoich hatakumbach i skrzeczy: prędzej! prędzej! prędzej! Chce dożyć owoców dobrej zmiany, bo się mówi, że po owocach ich poznacie.Czy się uda? Pieprzak pocieszał w Opolu, że dwadzieścia pięć lat dobrej zmiany minie jak z bicza strzelił, ale ten bicz może Cezara dosięgnąć, bo nawet on nie jest wieczny. Choć Lis twierdzi, że jest inaczej. Jeśli spojrzeć w historię, to na dwoje babka wróżyła, no bo taki Ceacescu dożył owoców, ale Stalin nie dożył, Kadafi dożył, Kim ir Sen nie dożył, ale Saddam Husajn dożył.

Jest nadzieja, bo generałowie w swoich rydwanach gnają na złamanie karku, a lud się cieszy. Sądzę, że Cezar w swej mądrości zafunduje kulminacje igrzysk na święta. Rozegra się przy wigilijnych stołach. Bogu niech będą dzieki za naszego polskiego zbawiciela.