Około południa dnia wigilijnego na jednej ze stacji benzynowych przy E30, parka około trzydziestki zatrzymuje się na kawę. Odzywa się jego telefon. 

Po przywitaniu się z rozmówcą kobieta słyszy, jak partner warczy: 

— Przecież miałaś nie przyjeżdżać! Jesteśmy na drugim końcu Polski! Umówiliśmy się na Wigilię u znajomych! Zaczekaj...! 

Okazuje się, że to mieszkająca na stałe w Niemczech matka, która właśnie zmieniła zdanie i zapragnęła spędzić Święta z jednym ze swoich trzech synów. 

Ten zawiesza rozmowę, po czym kontaktuje się z bratem. Jak okaże się później, tamten nie zgadza się na przyjęcie matki, chyba że Wiktor przyjedzie razem z nią. 

Mężczyzna, coraz bardziej zdenerwowany, odchodzi od stolika, wybierając numer kolejny. Rozmowa jest głośna w jego wykonaniu, a jej wynikiem spotęgowane wzburzenie, zakończone lądowaniem telefonu w koszu na śmieci. 

Wyciąga go zeń kobieta. 

---------- 

Po dotarciu do jednej z nadbużańskich wiosek, Wiktor nie potrafi cieszyć się ani zmianą otoczenia, ani przyjaciółmi, ni Świętami. Podczas Wigilii jest przybity i markotny. Po jakimś czasie wychodzi na papierosa i... nie wraca. Telefon został w domu. 

---------- 

Po godzinie oczekiwania i nawoływań w obejściu, pomimo przypuszczeń, że mógł pójść na oczyszczający, samotny spacer, rozpoczynają się poszukiwania po sąsiadach i okolicy, a do północy zaangażowane zostają: Policja, Straż Graniczna, Pożarna i Leśna. Są psy i ochotnicy. I tylko rezultatów brak. 

---------- 

Ze względu na okres świąteczny, dopiero 27. ukazują się ogłoszenia w prasie, a 28. prokurator usiłuje sprawdzić, czy i gdzie, były używane karty kredytowe zaginionego. 

---------- 

Po południu, niemal cztery doby od zniknięcia, następuje kontakt. Wiktor beztrosko informuje, że jest w Z. (Zachód kraju) i niestety nie mógł nijak wcześniej zadzwonić.