Burza

Zdawać się mogło że pękną dźwigary

Chmury stanęły na poboczach drogi

Mieliśmy w oczach ognie żywej wiary

Na twarzy grymas jako zew ubogi

Malowany obraz na firmamencie

Przypominał przejście jakby przez morze

Deszcz i grzmoty po obu stronach w akcie

Stopa sucha trwa w przymierzu na torze

Dopiero tęcza  - wijąca się wstążka

Złapała nasze myśli z zaskoczenia

Widok był taki jak otwarta książka

Budząca wiarę w znaku wydarzenia