I. Abiszag

Szunemitka mówi:

Nieprawda że król do niczego - 

nie patrzyłby na mnie aż z taką miłością

Tylko to babsko tłuste 

wypacykowana Batszeba 

pachnidłem cuchnąca mdlącym 

wciąż sępim kinolem 

węszy i jadowicie jątrzy - 

* 

a ja piersią go grzeję 

dmucham w kreseczkę warg 

uczę pieszczoty trzepotem 

rzęs długich i ciemnych bardzo

I jeszcze w me łono popłynie 

nasieniem lawa wrząca 

bo nie Batszeba ale ja - 

Abiszag – królowi zrodzę

Proroka-pogrobowca

II. Królowa Saby

Jak błogo z Mędrcem obcować 

Oblubieńcem-Królem o pachnących 

policzkach śniadej Judei 

jak grzędy balsamu na stokach 

złotego Jeruzalem

Onyksami tęczówek go słuchać 

pereł potrząsać sznurami 

podzwaniać bransoletami –

A wonnościami Arabii 

tą purpurową nitką 

owinąć sobie wokół 

małego palca u nogi - 

syna naszego pępowiną

Wiersze pochodzą z poetyckiego arkusza „NACZYNIE GLINIANE (to jest) biblijna niewiasta” (2008. – s.22-23)