Miłość siedzi wśród łąk

kwiecistym dniem

rozpościera dywan

niecierpków i chabrów

wzlatuje niesiona barwą

chmur zbyt wysoko

jak ptaki kluczem

w inne kraje

aby zasnąć

wśród nagich drzew

i śniegów zim

jak w iglo

a kiedy nastanie wiosna

znów tęsknota uniesie

ciężar uczuć ciepłych

i do piekieł  powróci