w czas miłości

drżą pocałunki

czyste jak krople

płynące po gałęziach dłoni

późną jesienią o zmierzchu

w najgłębszej gęstwinie ukrywa się słońce

oto krajobraz

naszej jedności

rozbija się o krawędź złocistych liści

i  ginie w nagości mchu