Lubię się śmiać. Nierzadko z siebie

i nie mam jakoś z tym problemu.

Gdy słucham Rock`a, czas umyka

wstecz, jakby zwiewał, nie wiem czemu.

Podobnie, gdy - patrz: pierwszy werset,

bo umiem chwytać małe szczęście,

które w perlistej nucie śmiechu,

niczym w koralach, tańczy w człowieku.

Foto z 2016 roku, dopełniające poprzednią publikację: `Paniusia, albo Rock` - dodaję przy niedzieli, specjalnie dla Adeli.

Z nutką, która eventowi w on czas towarzyszyła :)

https://www.youtube.com/watch?v=yAbXQmFWZ7E