koleżance - małżonce

ta wieża została zbudowana z zamiarem wiecznotrwałego przetrwania

wtapiając fundamenty w muzykę grających piasków

pod znakiem skorpiona celującego kolcem w gwiezdnie rozjarzone niebo

i pustynnej jaszczurki przemykającej miedzy ziarenkami piachu

noc saharyjska

zawieszona na kryształkach krzemu

schody zasnute przez jadowicie artystyczną tkaninę karakurty

wróżę niepokoje z lotu nietoperzy i pohukiwania niewidzialnej sowy

moskitiera sumienia przeszkadza widzieć całokształt

spraw

marzeń

myśli

cisza saharyjska

tętniąca tam - tamem rozedrganego powietrza

czas zostawić wieżę z jej wiecznotrwałością i mieszkańcami

zapomniałem o odkopaniu artezyjskich wód które łagodzą spalone gardło

posadzeniu daktylowców dla wędrujących karawan z pełnymi jukami snów

dla nomadów i wielbłądów

w zasadzie zapomniałem o wszystkim

o nas też