klimat jak z dreszczowca:  

w mózgu marszałka kiełkuje kwiat  

(chwilowe ocieplenie stosunków  

na linii rząd - protestujący obywatele)  

ja - tancerz, chromy żebrak z brodą do pasa  

niekiedy - podprzeor jednoosobowego zakonu  

chodzę zgięty wpół, podpierając się kijem  

rozrzucam pijane pismo, ulotki nawołujące  

do wszczęcia zamieszek  

nikt nie słucha krzyku, litery się kruszą  

na górze - toast za toastem. są wznoszone  

płynem do konserwacji i balsamowania ciał  

(jeden kieliszek za dużo - i stajesz się nieśmiertelny!)  

wiesz, kochanie, co chciałem przekazać  

w tym brzydkim tekście?  

łąkę, bezchmurne niebo  

bliskość dwojga ciał  

a wyszedł mi groteskowy horrorek  

prawie własny nekrolog  

sielankowy, zwęglony kraj  

nie umiem malować pastelowymi barwami  

blakną. malarz z bielmem na oczach  

tworzy nam dom bez ścian