/Ulegam podszeptom nieba i morza

Słucham słucham rozumiem/ - brzmi jak akt pokory wobec natury i Siły Wyższej.
Podoba się. Choć z kilku słów bym w zapisie zrezygnowała, trochę odchudziła z przymiotników...

Dzięki Gruszko za komentarz,słuszne uwagi.

Ja też tam zostałem, chociaż jestem gdzie indziej. Dziękuję za wiersz.

Dzięki, wzajemnie, Bartymeuszu - zostańmy więc...

My-starzy, przywiązani wszak nie do Polaków czyli do siebie nawzajem (i o jakiejś solidarności zapomnij!) a jedynie do polskich pejzaży - i wybrzeże południowego Bałtyku w wierszu tym NIE JEST przypadkowe, gdyż temu samemu przecież Bałtykowi w naszym imieniu coś ktoś kiedyś (cały w żołnierskich łachmanach!!) coś na wieczność ślubował i solennie obiecywał!!

a zatem, wracając ad rem,

my-starzy,
przywiązani do pejzaży
skazani tutaj na wymarcie,
swoich kapci zdarcie,
nigdzie nie odlecimy
w obce krainy
ze swojego gniazda -
gazda-ś czy nie gazda -
nie z nadmiaru patriotyzmu
czy innego w sobie idiotyzmu,
a z tego powodu,
że uciekasz z swych wiosek i grodów
z biedy zawsze tylko za młodu!

Demograficznej zapaści pokojowych wszak lat 1991-2015 żadne 500plus nie cofnie!

Niewinne gwiazdki
A od nich się wiersz
I postanowienie zaczyna

(patrz finał - cytat z pamięci)

... i na tych niewinnych gwiazdkach z nieba, niestety, dla nas-starych kończy, tymczasem wychowani na zachodnich wzorcach (z angielskim jako 2.językiem myślenia) nasi kochani europejscy młodzi już NIE CHCĄ I NIE BĘDĄ żyć samą abstrakcją!

Dzięki Emilio, za pìękną kontynuację, cieszę się, że mój tekst, Ciebie zainspirował, i o
Bałtyku, sentymentalnie, piszesz.