Text 14 of 14 from volume: SONETY
Author | |
Genre | poetry |
Form | poem / poetic tale |
Date added | 2018-06-04 |
Linguistic correctness | |
Text quality | |
Views | 1767 |

Kolonizatorzy
Człowieku!Tyś największy pośród wszystkich stworzeń!
Tyś koroną istnienia, tyś boskim spełnieniem.
U twych stóp cała Ziemia, ponad nią sklepienie,
które wciąż oczekuje! Czyś zapuścił korzeń?
Patrz! Gwiazdy wyglądają twojego okrętu!
Mknij ku materii, omijaj gazowe planety,
unikaj asteroid ostrych jak sztylety.
W ekosferze poszukuj życia i fermentu.
Kiedy wreszcie ją znajdziesz, kolonizatorze,
bierz w posiadanie skarby, co na tej planecie.
Znak swój postaw, wybuduj warowne zamczysko.
W razie czego weź udział w najkrwawszym horrorze.
Wiele tobie wybaczę, boś ty, moje dziecię,
ale spocznij i pomyśl, zanim zniszczysz wszystko.
ratings: perfect / excellent
ratings: perfect / excellent
XVIII
"Lubię poglądać wsparty na Judahu skale,
Jak spienione bałwany to w czarne szeregi
Scisnąwszy się buchają, to jak srebrne śniegi
W milijonowych tęczach kołują wspaniale.
Trącą się o mieliznę, rozbiją na fale,
Jak wojsko wielorybów zalegając brzegi,
Zdobędą ląd w tryumfie i na powrót, zbiegi,
Miecą za sobą muszle, perły i korale.
Podobnie na twe serce, o poeto młody!
Namiętność często groźne wzburza niepogody,
Lecz gdy podniesiesz bardon, ona bez twej szkody
Ucieka w zapomnienia pogrążyć się toni
I nieśmiertelne pieśni za sobą uroni,
Z których wieki uplotą ozdobę twych skroni."
.
ratings: perfect / excellent
Uwielbiam ironię, a ty potrafisz nią świetnie żonglować.
W sonecie jest przeszłość, teraźniejszość i przyszłość, to, co wyprawia człowiek.
ratings: perfect / excellent
Człowiek jest istota niebezpieczną - najbardziej dla samego siebie.
ratings: perfect / excellent
ratings: perfect / excellent
Na straty
Najpierw uprzątnijmy własne stajnie!
a chcą byśmy to my klękali