Torebka była grafitowa, 

taka na zamek błyskawiczny. 

Po prawej, nieco pod lamówką, 

błyszczało logo - fantastycznie! 

Na długich paskach na ramieniu, 

grubymi nićmi raczej szyta,  

w dotyku welur - prawie nowa! 

I mała kieszeń z ćwiekiem wbitym. 

A w środku, niczym znak szczególny, 

średniej wielkości puderniczka, 

nożyczki, dowód, prawo jazdy 

i fragment zbitej cukiernicy. 

Dwie zeszłoroczne szyszki, kasztan, 

za gaz rachunek do zapłaty, 

chustki do nosa i serwetka, 

dwie wykałaczki, trzy mandaty. 

CV - w kopercie się zmieściło 

i cztery listy niewysłane. 

Tak by mnie bardzo ucieszyło,  

gdyby tą sprawą pan się zajął! 

Bo skoro pan mnie tu wypatrzył, 

zgubioną w tym galimatiasie, 

to wiem na pewno, proszę pana, 

że pan na rzeczy dobrze zna się.

Już daję numer telefonu. 

Ale! W torebce był długopis...! 

Zapraszam pana więc do domu. 

Torebki poszukamy... potem.