W świecie, gdzie nie ma prawdy

życie nieżyciem się toczy

i człowiek wydaje się zdrowy,

a jednak nie widzi na oczy.

I nawet, kiedy postrada

wszystkie dookoła rozumy,

nic to dla oka Boga,

marne te pychy i dumy.

Świadomość się stanie przeklęta

jak jarzmo surowe ze stali,

niewierność w sumieniu się słyszy,

co dławi od środka i pali.

A gdyby tak zamknąć wrota

do władzy haniebnej i sławy,

za głosem serca podążyć,

ocalić, co da się naprawić.

Tak czynią ci rezerwiści,

lecz nie ten, co stale w szeregu,

on nigdy nie traci pozycji,

dopóty nie stanie na brzegu.

Eskorta wciąż czeka gotowa,

by porwać złą duszę w zaświaty,

zionie zgłodniała pochodnia,

dżwięczą kajdany i kraty.

Każdy ma szansę wyboru,

wszak w darze umysł i wola,

nieść belkę krzyża w zaparte,

lub złote berło potwora.