Zaduma nad rzeką Wilia

Droga do Ostrej Bramy już zmierzona krokami

Intencje przyniesione w ramionach wiary

W kaplicy złożone jako wota błyszczą czynami

Aby mosty miały wzmocnione filary

Miasto żywą wiarą otacza świątynny klejnot

A archanioł na moście przeprawy strzeże

Rzeka Wilia niesie tchnienie do źródlanych wspólnot

Błękit nieba przegląda moje nadbrzeże

Pielgrzym zamiast odpocząć, szuka swoich korzeni.

Spotkać bliskich co leżą w grobie pod krzyżem

Spojrzą w zenit nieba i ponownie będą w drodze

Płynąć w strumieniu - być miłości szafarzem

Gdy wszystko się stało, wracamy w domowe święto

Okazuje się - chcemy za rok tu wrócić

Gdyż płomień wzbudzony na serio do serca  wzięto

Szczapy wrzucone w ognisko pragną nucić