Poprosił ktoś: - Napiszże frazę! 

A ja utknęłam - jaki zakres 

obrać i w którym mi do twarzy, 

bo tyle wątków we mnie przecież 

miesza się. Wiję strofy, wersy... 

Dylemat mam, nie po raz pierwszy. 

I nagle - myśl - niczym eureka: 

- Napiszę myśli parafrazę - 

niby to samo, a oblekę 

naguśką, z głowy, w szyk wyrażeń 

i powiem wszystko - zza woalki, 

unosząc ledwie rąbek halki. 

- Rozczytasz? Umiesz między fałdki 

wiotkiej materii wniknąć? Chwycić 

to, co ulotnie się kołacze, 

co od niechcenia się przemyci, 

albo się wyrwie w egzaltacji 

i rozpanoszy w puencie. Znaczy 

metaforycznie myśl wyłożę, 

byle nie zdradzić jej, Mój Boże! 

I tak przekażę mu to wszystko, 

co chciałam... pod figowym listkiem.