[.........]

:)))

Jak czytamy w kursywie, autorami wiersza są od stóp do głów obsypani od Boga danymi talentami Florian Konrad plus jego Ukochana - czyli? cały Kosmos do sześcianu, w Przyrodzie rzadki jak ten kwiat paproci?? Dlaczego

DLACZEGO??

wobec tego ich wspólne dzieło jest tak mroczne w swoim przesłaniu, a opisywana w nim Przestrzeń - bez żadnej ucieczki na głucho zatrzaśnięta i na amen??

Jak to możliwe, że - mając bezcenny dar: siebie i ten u stóp swych Świat Nieskończony otworem - poza pustymi butelkami, tymi laleczkami ze szkła, "życiem" utrwalonym w cliche-verre, poza krzykiem martwych skowronków i kończącym się (? - we Wszechświecie?? tym, co to nie ma końca?) poza tym kończącym się pejzażem z żurawiami na au revoir - w obrazowanym Trójwymiarze NIE MA NIC WIĘCEJ?! Potykam się lirycznego "ja" o butelki - to (w tym przekazie) potykamy się o te butelki liryczni "my".

Wyraźne nawiązanie do romantyzmu w stylu ghotic z lat 70-tych ub. stulecia.

I to pytanko między wierszami: czy Miłość jest wyjściem z Chaosu, czy może weń... wejściem?

Piękna ta ciemna strona Księżyca

Muzyka starego i z wiekiem coraz lepszego jak to wino Pink Floyd nisko się kłania