/życie spocznie na dnie butelki,   

kiedy szczęście pozostanie szkieletem/  

popatrz kochanie: świat zawirował  

kręci się według psalmu,   

wznosi niebo lecz gdy odpada kawałek  

po kawałku   

zamienia w herb. (zgadniesz?)  

– on przebacza dając owoc   

zabawia się z istnieniami. po czym karci  

cienkim pejczem rozjaśniając ciemność   

w oddali - rozbrzmiewa kolęda.  

śnieg chwilowo przykrywa grzech,  

a ty klęczysz – bo narodził się ten   

który trzyma jarzmo w dłoni.