Monia, mów co chcesz, ale pojechałaś taką ilością dopełniaczówek... Nie przeszkadzają mi, gdy nie na gęsto i gdy mają uzasadnienie we frazeologii.

Ale Twój wiersz. :)

EEeee...to stary wiersz...nowych nie pisze a starych nie chce mi się poprawiać :P

soczyssste miętafory :)

Się z Gruszką zgadzam.
Przegięłaś.
Tam pełno końcówek "asz", "esz".
Szalenie plastyczny, ale kompletnie niedopracowany.
I piękny po poprawkach.

wiem, wiem puszczyk :)
kiedys usiądę nad nim :P :) i moze cos sklecę z sensem :P

Zaprawdę powiadam Ci - warto, bo to ma plstystkę i klimat.

ale nie dziś...mocy nie mam :P

A mnie się podoba.O!

:) :) :)

hahhaha:):):)
Zawsze pod prąd Piorko :)

Do rymu częstochowskiego dodam - poczekam.
Warto i jeśli chcesz, to go rozkminimy na PW.
Publicznie nie, bo mnie zaraz ukochana znajdzie i pogada po swojemu "na temat". :)

Spox...:)
Odezwę się jutro lub w sobotę z pracy:)
Ukochane już tak mają...kochają do upadłego :P

podoba mi się, tylko ten atłasowy kosmos mi nie pasuje. A dopełniaczówki to może być trendy.

taaa, trendy i cool patos.
Monia, przepracuj ten tekst od nowa i nie daj sie zwodzić na manowce. ;)

Rzadkie w poezji refleksyjnej liryczne "ty" zawsze jest metodą nawiązania dialogu z Czytelnikiem (tutaj to zwrot do singielki kobiety)

poruszasz się po niebiańskim równiku
zamknięta w skostniałe ramy nadziei

(patrz kolejne wersy)

Ale nie jest to zamknięcie na lata świetlne. Taka zamknięta nie stoisz, a poruszasz się,

przymykasz oczy i wyczuwasz
ametystowe mgławice samotności
pełne jaskrawego lęku

Czekasz, cała cierpliwa i łaskawa. Do czasu.

/po czym/ wyznaczasz nową trajektorię dla tęsknoty

, czyli w tłumaczeniu "na nasze" odpalasz swoją rakietę i podążasz za innym obiektem, wartym zachodu.

Jaki jest przekaz tego wiersza?

Miłość głucha jest na gorliwe modlitwy. Nie słucha żadnych rozumowych racji. JEST.

Raz ta, a raz t a m t a. Nie jesteś przykuta do skostniałych ram.

Dla wszystkich pań, uwikłanych w rozstanie i samotność, to tekst o jasnej perspektywie nowych otwarć i nowego rozdania