"Mieć i nie mieć" - Ernest Hemingway ;)

A cholera wie, Befi (:

To niby twórczy testament, niby poetycki rachunek sumienia.

Szczerze mówiąc Janko, to nie pamiętam już motywacji.
Wiersz jest ze zbioru "lamus" i ma ładnych parę lat.
Przez ten czas parę razy umierałem, to może i testament takowy spłodziłem.

Nie rozumiem treści i przekazu - jedynie jakiś smutek.
Kiedyś pisałem zlepkiem wersów o podobnym przekazie - ale wówczas interpretacja biega od płota do płota.

Przeczytałam już parę razy.
Robi wrażenie.
Zastanawia mnie "tęczowy sen" na końcu. Zupełnie inna emocja.

Zdarza się, Roznar.
Świat dla nikogo nie jest w pełni zrozumiały (Poza Bogiem i Hawkingiem).
A ze zlepek zawsze da się zrobić ulepek. więc nie wiem, gdzie biega Twoja rozbrykana interpretacja.
Lilka, no można mieć kogoś, kto dostarcza całej palety wrażeń i bodźców.
Złych i dobrych.
I pomimo to mieć z nim kolorowe życie na granicy przeciągnięcia.

Jasne. A sen może być furtką do innego świata.

No widzisz... :)

Doskonale wpisujące się wzajemnie w siebie

1. tytuł wiersza ("epilepsja skroniowa");
2. pointujące temat zapytanie retoryczne

masz mnie to czego jeszcze chcesz (??)
(...)
tęczowych snów (?!)

3. i nagłówek cyklu "lamus".

Taka epilepsja z garbem długiego życia i wleczonej za sobą starzyzny oraz tzw. pretensjami - to rzeczywiście wypisz-wymaluj lamus

Ja naprawdę już nie pamiętam okoliczności i klimatu w jakim powstał ten wiersz (:

Kontekst sytuacyjny, w jakim zrodził się wiersz, ma znaczenie wyłącznie dla literaturoznawcy.

Czytelnik - główny w tym miłosnym trój-/czworo-/kącie odbiorca - bazuje wyłącznie na samym tekście oraz dwóch kierunkowskazach interpretacyjnych: nagłówkach utworu i cyklu.

Jeśli wychodzi z butami poza te ramy w prywatność Autora, buduje zamki na ruchomych piaskach

Wybacz Emilio, ale znaczenie ma.
Kochanowski, czy Broniewski nie pisali trenów po weselu.

Klasyfikacja użytego gatunku literackiego jako np. "trenu" wskazuje wszystkim bardzo wyraźnie, jaki jest jego kontekst, i my- Czytelnicy nie musimy nic więcej wiedzieć ani o Kochanowskim, ani o Broniewskim, ani o jakimkolwiek innym z traumą czy bez Poecie/Pisarzu.

Dzisiaj mamy już Wreszcie RODO, które próbuje ujarzmić to nasze nachalne niestosowne podglądactwo i to niestosowne nachalne zaglądanie publiki Autorom do ich życiorysów, kieliszka czy pod łóżko.

Zamykam tę dyskusję, bo nic więcej nie da się tu ni dodać, ni ująć

Faktycznie nie da.
Jak będę zdrowy, to napiszę tren o weselu.
Ciekawe, jak go sklasyfikujesz i rozkminisz.